Kurban kesmek; akıllı ,buluğ çağına ermiş, dinen zengin sayılacak kadar mal varlığına sahip ve misafir olamayan Müslüman’ın yerine getireceği mali bir ibadettir.  Temel ihtiyaçlarından ve borcundan başka 20 miskal ( 80.18gr.) altın veya bunun değerinde para veya eşyaya sahip olan kişi dinen zengindir; dolayısıyla Allah’ın kendisine bahşetmiş olduğu nimetlere şükran ifadesi ve Allah yolunda fedakarlığın dişanesi olarak kurban kesmelidir.

Fazla eziyet vermemek maksadıyla, kesim esnasında hayvanın bayıltılması, kurban olarak kesilmesine engel değildir. İhtiyaç halinde, canlı olarak kesmek kaydıyla, kurbanlık hayvanın uygun tekniklerle bayıltılmasında bir sakınca yoktur. Ancak hayvan henüz kesilmeden, şok etkisi ile ölürse, kurban olmayacağı gibi eti de yenmez.

Kurbanın derisi, bir fakire veya hayır kurumuna verilmelidir. Hz. Peygamber veda haccında, Hz. Ali’ye, kurban olarak kesilen develerinin başında durmasını ve bunların derileri ile sırtlarındaki çullarını sadaka olarak vermesini, kasap ücreti olarak bunlardan bir şey vermemesini emretmiştir ( Ebu Davud; menafik, 20 ). Buna göre kurban derilerinin para karşılığı satılması, kurbanın kesimi veya bakımı için ücret olarak verilmesi uygun değildir.

Büyükbaş hayvanlar bir kişiden yedi kişiye kadar ortak olarak satın alınabileceği gibi, alındıktan sonra veya evde bulunan büyük baş hayvana yedi kişiyi geçmemek kaydıyla başkaları da ortak edilebilir.